ငါ့ဒူးကိုချိုး
အဖေါ်နဲ့ခွါ
ဘယ်ဆီကိုမသိ
သူခေါ်ဆောင်ရာ
ငါလိုက်ရရှာ …။
ငါ့ဒီခန္ဓာ
နှစ်ခြမ်းခွဲလို့
အမြင်ရယ် မသင့်တော်
ရက်စက်လိုက်ကြ
ပြင်းပြဝေဒနာ
ဘယ်ဝဋ်ကြွေးရယ်မှ
ပြေနိုင်ပါ့မလား …အိုသံသရာ …။
ငါ့အူကိုထုတ် မကျေနပ်နိုင်
လက်ကိုခုတ်ထစ်
တွေးကြည့်ရင်မှာ
ဤသခင်ဟာ
လူစင်စစ်မှ ဟုတ်ပါလေစ …။
ကိုယ်တွေ့ရယ် မယုံနိုင်စရာ
သူတကာ အပြုံးနဲ့ကြိုလို့
လူတကာ ရင်ဝယ် အေးမြစေဖို့
သယ်ဆောင်လာ ဒီစမ်းရေအေးက
ငါ့ကိုယ်ကဆင်း …။
လမင်းဒီ (ဧရာဝတီ ၊ ကရာနီ)
တစ်ခြမ်းအမှောင်ချထားတဲ့ နှလုံးသားများလေ ပြိုးပြက်ဝင်းလက်ထယ်ဝါ ရိုးတိုးရိပ်တိတ်ရှိလွန်းလှချည်ရဲ့ ….၊ ငါ့မှာသာ ခဏခဏလငပုပ်အဖမ်းခံရသလို နှလုံးသားတစ်စုံကို ဖုံးဖိသိမ်းဆည်းတိုက်ချွတ် ပွဲမထုတ်ရဲ ခန်းဆက်မများချင်လည်း ကြားဖြတ်ကြော်ငြာရှောင်တိမ်းတာနဲ့ အိပ်- မက်- များ
သာနေကျ ညအခါထက် အိုဗာတိုင်း(မ်) ဆင်းတဲ့ “လ” နေသာချိန် ကြောင်စီစီ ကြည့်လို့ကို အဆင်မပြေဘူး ။ ဒါက သူ့အမြင်ပေါ့ . . .
စိတ်သစ် လူသစ် ဘဝသစ် အကျႌသစ် ဘောင်းဘီသစ် စက်္ကန့်အသစ် သီချင်းအသစ် အချစ်သစ် ဒုက်္ခအသစ် အသစ် . . . အသစ် .
မင်းကြောင့်် ငါကြေကွဲ မင်းကြောင့် ငါငိုပွဲ မင်းကြောင့် ငါေ၀ဝါး ကွဲလွဲတဲ့ ဂိုဏ်းဂဏ စွဲမြဲတဲ့ အယူသီးမှု ဒါတွေအားလုံး မင်းဝေးရင် မင်းနဲ့သာ ငါမိတ်ဖွဲ့ သာသနာ
ကြည့်စမ်း ငါ့ …အနာဂတ်တွေ ေ၀ဝါးနေလိုက်တာ ခြေတဘက်စာနေတဲ့ဘဝနဲ့ ဦးနှောက်မရှိတဲ့မျက်လုံး ဘဝတစ်လျှောက်လုံးရှောင်ကျဉ်ခဲ့သမျှ အခု …ငါ့အနားကို ချဉ်းကပ်လာနေကြတယ်။ ယောဘရဲ့သစ္စာ ယုဒရဲ့အနမ်း အားလုံးကိုခွဲခြမ်း ဘယ်လှမ်းရမှန်းမသိတဲ့ခြေထောက်တွေ ငါ့ရဲ့နွေကို
